Max vroeg mij laatst waarom wij als mens eigenlijk denken. Max vindt namelijk zelf dat je bijvoorbeeld nooit moet nadenken bij het maken van een belangrijke keuze. Die keuze moet je maken aan de hand van wat je gevoel je zegt. Alleen al slim omdat je gevoel geen denkfout kan maken.
Ik denk dat Max zijn vraag stelde naar aanleiding van een eerder gesprek over denken. Toen was de vraag wat je moest doen als je bijvoorbeeld de weg bent kwijtgeraakt door dieper na te denken. Dat je er, als je er goed over nadenkt, eigenlijk niets van snapt…
Het antwoord van Max op die vraag was even simpel als briljant:
‘Als je er door er diep over na te denken, niet meer uitkomt, dan denk je te diep na. Denk dan stap voor stap terug totdat je het weer snapt en laat het dan daarbij.’
Max stelde dus de vraag waarom wij als mens eigenlijk denken. Ik weet het niet, anders dan dat ik weet dat het in onze DNA zit verankerd en dat het denken door onze amygdala wordt aangestuurd. Door onze zeikerige amygdala moet ik eigenlijk zeggen; ooit geacht de poortwachter van ons brein te zijn, maar uiteindelijk een bevende kern van neuronen die al schrikt van een reclame waar een kat in voor komt.
Wel denk ik dat er veel mensen zijn, die hun vermogen om te denken dankbaar gebruiken omdat ze te bang zijn om echt te leven. Je kunt namelijk een hele eigen wereld bij elkaar denken. Je ziet de wereld immers zoals je zelf bent. En aangezien je bent (geworden) zoals je denkt, denk je dus in een paar jaar een complete en eigen gebouwde fantasiewereld bij elkaar. Als je dan ook nog eens je communicatie beperkt tot tekstberichten, dan kun je (door zelf in te vullen wat een ander met zijn woorden bedoelt), je eigen wereld tot in het eeuwige in stand houden. En dat vinden veel mensen lekker veilig.
Persoonlijk heb ik het niet zo op denken, zeker niet als het me in de war brengt. Ik heb er ooit de voorkeur aan gegeven om gewoon niet meer na te denken. En dat bevalt prima; het levert mij hoe dan ook het beste resultaat en ik kan er tevens mee voorkomen te struikelen daar waar Woody Allen dat eerder ooit deed in een gesprek met zijn psychiater:
‘Ik dacht dat ik er zeker van was dat mijn problemen veroorzaakt werden door mijn twijfel. Nu twijfel ik er echter sterk aan of dat wel klopt.’