Ik droomde dat de Grote Raad van het Universum in spoedzitting bijeen was gekomen en na kort beraad unaniem had besloten dat Trump zo snel mogelijk vervangen diende te worden door Bonfire.
De Grote Raad heeft sinds het ontstaan van de huidige wereld al ernstige twijfels over de rolverdeling tussen mens en paard. Met name in het vermogen om te communiceren via woorden, wat destijds de reden was dat de besturende rol naar de mens ging, zag de Grote Raad een enorme valkuil; zodra de mens zijn zorgplicht zou verzaken en het eigen belang boven het belang van de ander zou plaatsen, zou een tsunami van botsende monologen het onvermijdelijke gevolg zijn.
Woorden alleen zijn zwaar onvoldoende in staat om boodschappen juist over te brengen; enkel in combinatie met aandacht voor de behoefte van de ander, kunnen woorden meerdere monologen samen laten smelten in één gezamenlijke dialoog. Het vermogen om te dialogiseren is namelijk een automatisch gevolg van de keuze om ten alle tijden zorgvuldig te zijn.
Tot voor kort was er voor de Grote Raad geen enkele aanleiding om direct in te grijpen. Echter, doordat de mens het eigen belang steeds vaker centraal stelde, raakte de huidige wereld het spoor bijster en uiteindelijk zelfs volledig op drift. Ondanks dat de Grote Raad een dergelijk scenario al had voorzien, had geen van de afzonderlijke raadsleden verwacht dat een en ander zo snel en zo rampzalig zou verlopen. Direct ingrijpen was onvermijdelijk geworden.
Tijdens het spoedberaad had De Grote Raad haar ambassadrice Anky van Grunsven opgedragen om Bonfire binnen een week operationeel inzetbaar te maken; er was geen seconde meer te verliezen. De wereld was tot overmaat van ramp in no time volkomen in de ban geraakt van Donald Trump en liet zich in hoog tempo door deze narcistische clown in polonaise naar een duistere ondergang twitteren.
Mijn wekker maakte weliswaar een einde aan mijn droom maar liet mijn nieuwsgierigheid intact. Sindsdien stem ik op de partij voor de dieren. Je weet tenslotte maar nooit.